به گزارش روزنامه اخبارکیش از ایرنا، اکبر مجدالدین در خصوص آثار و تبعات بی‌تفاوتی اجتماعی در یک جامعه اظهار داشت: بی‌تفاوتی اجتماعی در حقیقت به عدم توجه به سرنوشت جامعه و مباحث اجتماعی کشور تعبیر می‌شود.

وی افزود: بی‌تفاوتی اجتماعی همچنین به تضعیف نقش‌های اجتماعی آحاد جامعه در انجام وظایف و مسئولیت‌های اجتماعی اشاره می‌کند.

مجدالدین ادامه داد: بر این اساس بی‌تفاوتی اجتماعی به عنوان یک آسیب اجتماعی موجب تبعات مخرب در یک جامعه است. ابهام در خصوص نقطه نظرات جامعه، چالش‌ها و خواست‌های اجتماعی و همچنین ابهام در خصوص چگونگی کاهش و رفع آسیب‌ها از مهمترین صدمات این آسیب اجتماعی محسوب می‌شود.

به گفته وی، این ابهامات در برنامه‌ریزی‌های اجتماعی و پیش بینی‌های آینده نیز اختلال ایجاد می‌کند.

این جامعه شناس تصریح کرد: بی‌تفاوتی اجتماعی همچنین با عدم موضع گیری، مشارکت های اجتماعی را کاهش می‌دهد و تعاملات اجتماعی و پویایی جامعه را تضعیف می کند.

وی تأکید کرد: یک جامعه به منظور رفع خواست‌های اجتماعی نیازمند تعاملات اجتماعی و انسجام است. توسعه ارتباطات متقابل فردی با جامعه سبب دخالت در موضوعات اجتماعی و انجام وظایف است و عدم احساس عضویت و اثرگذاری ضعیف نیز موجب بی‌تفاوتی اجتماعی می‌شود.

مجدالدین افزود: بنابراین تقویت انسجام اجتماعی و این احساس که سرنوشت جامعه بر منافع فردی اثرگذار است؛ موجب کاهش بی‌تفاوتی و بی‌اعتنایی اجتماعی می‌شود.

این استاد جامعه شناسی یادآور شد: بر این اساس توانمندی، تخصص و ماهیت وجودی در جهت ارتقای جامعه و نیازمندی‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی قرار می‌گیرد.

مجدالدین همچنین با اشاره به جمعیت فعال تصریح کرد: رفع بی‌تفاوتی اجتماعی و تقویت انسجام اجتماعی، جمعیت فعال یک جامعه را نیز به صحنه‌های اجتماعی می‌کشاند و کشور را در برابر تهدیدات خارجی تقویت می‌کند.

وی افزود: به عنوان مثال خودکفایی که بی‌شک نیازمند انسجام اجتماعی است، با رفع این بی‌تفاوتی توسعه می‌یابد.

مجدالدین رشد و گسترش همبستگی، نوآوری، خلاقیت، مشارکت و قدرت اجتماعی را از دیگر تبعات کاهش بی‌تفاوتی اجتماعی عنوان کرد و گفت: بی‌تردید با توسعه بی‌تفاوتی اجتماعی، عدم مشارکت‌های اقتصادی و اجتماعی افزایش و منافع فردی بر منافع ملی ترجیح داده می‌شود.

این کارشناس اضافه کرد: هنجارشکنی نیز یکی دیگر از مهمترین آثار بی‌تفاوتی اجتماعی به شمار می‌رود که احترام به نظم و انضباط اجتماعی را هم متزلزل می‌کند.

مجدالدین نارضایتی اجتماعی را نیز از تبعات مخرب این پدیده عنوان و اظهار کرد: این نارضایتی در دو سطح فردی و اجتماعی بروز می‌یابد؛ اعتراض، هنجارشکنی و شورش از جمله اشکال این نارضایتی است.

به گفته وی عدم پایبندی به ضرورت‌های اجتماعی، مقدسات و مفهوم ملیت نیز از آثار نارضایتی اجتماعی در یک کشور است.

مجدالدین تأکید کرد: شهروندان یک جامعه باید منافع شخصی را در گرو منافع ملی و نقش فردی را نیز در کشور موثر بدانند زیرا در این صورت به منظور حل چالش‌ها اقدام می‌کنند.

این آسیب‌شناس اجتماعی ادامه داد: گاه برخی واقعیت‌های اجتماعی سبب ایجاد انگیزه‌های منفی می‌شود و بی‌تفاوتی اجتماعی را تقویت می‌کند. به عبارت دیگر عدم توجه به بهبود وضعیت و همچنین خواست‌ها و نیازهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه سبب بروز و تقویت بی‌اعتنایی اجتماعی می‌شود.