دانش‌آموخته‌ دانشگاه صنعتی شریف با ارائه طرح افزایش نرخ قابل حصول کانال‌های تداخلی به کمک روش همسونهی بدون دسترسی به ضرایب کانال‌های مخابراتی، موفق به کسب جایزه بین‌المللی سازمان جهانی مالکیت فکری (وایپو WIPO ( شد.

به گزارش روزنامه اخبارکیش از ایرنا، میلاد جانی دانش آموخته مقطع دکتری از دانشکده مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف با راهنمایی‌ محمدرضا عارف عضو هیات علمی این دانشکده توانست با ارائه این طرح  جایزه بهترین اختراعات سازمان جهانی مالکیت فکری را دریافت کند.

این جایزه هر ساله از طرف سازمان بین المللی WIPO به تعداد محدودی از برگزیدگان جشنواره خوارزمی با بررسی این سازمان از کشور ایتالیا اهدا می‌شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت علوم، پیش از این وی با ارائه این طرح موفق به کسب رتبه دوم بخش نوآوری در بیست و یکمین جشنواره جوان خوارزمی شده بود.
این دانش آموخته دانشگاه صنعتی شریف درمورد این اختراع اظهارداشت: مهم ترین نوع اختلال، توسط کاربرانی با فرکانس کاری مشابه است که نقش تعیین کننده در محدودیت نرخ ارسال اطلاعات دارد. به این ترتیب در روش‌های رایج برای کاهش اثر اختلال کل پهنای باند تخصیصی بین کاربران شبکه به طور مساوی تقسیم می‌شود.

جانی افزود: در سال ۲۰۰۸ روشی نظری ارائه شد که به کمک این روش انقلابی در حوزه ارسال اطلاعات به وجود آمد و چندین بار در مجامع جهانی مختلف از ارائه دهندگان این روش تجلیل شد.

وی یادآور شد: این روش که موسوم به همسونهی تداخل یا Interference Alignment است به این شیوه عمل می‌کند که فضای دریافت گیرنده را به دو زیر فضای جدا (مستقل خطی) تقسیم می‌کند. این دو زیر فضا دارای تعداد ابعاد برابر هم بوده و یکی از آنها نقش جای‌گذاری سیگنال مطلوب و دیگری نقش سطل آشغالی برای جای‌دهی سیگنال نامطلوب دارد.

دانش آموخته دانشگاه شریف با ذکرمثالی توضیح داد: در پهنای باند ۱۰۰ مگاهرتز اگر یک شبکه ۱۰ کاربری را در نظر بگیرید به کمک این روش هرکدام به ۵۰ مگاهرتز پهنای باند دسترسی دارند. درحالی که در روش‌های قبل هرکاربر به ۱۰ مگاهرتز پهنای باند دسترسی داشت. به این ترتیب در شبکه ۱۰ کاربره به کمک این روش می توان در مجموع به نرخ ۵ برابری رسید. حال اگر یک شبکه ۱۰۰ کاربری را در نظر بگیرید افزایش ۵۰ برابری در مجموع نرخ کاربران به وجود خواهد آمد.
جانی ادامه داد: در طرح ارائه شده هریک از گیرنده‌ها مجهز به یک آنتن جدید خواهند شد که می‌توانند به نحوی ضرایب دریافت سیگنال را به کمک یک ساختار جدید کنترل کنند.

وی افزود: در اینجا بسیاری از محدودیت های فوق برطرف شده و می‌توان روش همسونهی تداخل را به صورت عملیاتی بدون دسترسی به ضرایب کانال ها و با طول پیش کدکننده ۲ تحقق داد که نسبت به روش های قبلی دارای کارایی بیشتری است.