در طی سال های ابتدایی این منطقه که کمترین زیرساخت های زندگی روزمره را با خود به همراه داشت میزبان سرمایه گذارانی از سراسر کشور شد تا علاوه بر رونق بخشیدن به این خطه از ایران اسلامی، روزگار خوشی را برای خود و فرزندانشان رقم بزنند. آرزویی که این روزها به یک امر تقریبا محال تبدیل شده است.

با وجود تمامی کاستی هایی که در کیش برای زندگی وجود داشت امروزه شاهد هستیم که بسیاری از کیشوندان قدیمی در آرزو و حسرت همان روزها هستند زیرا مدیریت و رونق بازار در روزهای یاد شده را به خوبی و با تمام وجود لمس کرده اند.

از سال ۸۵ و با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد به یکباره تصمیم های جدیدی در خصوص فعالیت کیش از اقتصادی به گردشگری از سوی مسئولان گرفته شده و با تغییر مدیریت های پی در پی شیرازه فعالیت های اقتصادی در کیش گسست و به مرور هر روز نسبت به روز گذشته و هر سال نسبت به پارسال شرایط سخت تر و سخت تر شد و باید به این بی ثباتی های مدیریتی و بی تدبیری های مسئولان وقت کشور در دوره های مختلف، تحریم های اقتصادی، زیرپا گذاشتن قوانین مناطق آزاد (با قوانین خلق الساعه، من درآوردی، سلیقه ای مانند انواع و اقسام مالیات ها )، کرونا، زلزله و … را نیز افزود.

یکی از مهمترین مشکلات و معضلاتی که پس از تمامی این موارد ذکر شده به یک دغدغه بزرگ برای مردم کیش تبدیل شده است خدمات پروازی است که علاوه بر هزینه های بالا عدم وجود پروازهای کافی، به موقع و ایمن موجب شد که این روزها کیشوندان با سخت ترین شرایط دست و پنجه نرم کنند.

دیدار یک بار در سال خانواده یک حق طبیعی است که شرایط پروازها این مهم را هم از مردم مظلوم کیش که به هر تازیانه ای نواخته می شوند گرفته است.

شرکت هواپیمایی کیش به عنوان یکی از دارایی های کیش وظیفه دارد تا نخستین و برترین خدمات خود را به کیشوندان ارائه کند، شرکتی که از جیب کیشوندان امروز یک شرکت هواپیمایی پرآوازه شده است اما بسیاری از خطوط پروازی خود را در مسیرهای دیگر قرار داده و مردم کیش باید در حسرت دیدار یک بار در سال خانواده یا دریافت خدمات درمان و هر اتفاق دیگری که نیاز به خروج از جزیره دارد با هزار و یک مشکل روبرو شوند.

تصمصم به واگذاری شرکت هواپیمایی کیش یک تصمیم نابحردانه از سوی مدیران وقت بود که امروز تاوان آن را کیشوندان می پردازند همانطور که واگذاری شرکت آب و برق به بخش خصوصی مشکلات عدیده ای را برای مردم ایجاد کرده است، شرکتی که زیرساختی است و باید در اختیار بخش حاکمیتی باشد.

اماا مهمترین مسئله این است که هیچ اراده و عزمی در مدیران برای بازگرداندن این دو شرکت مهم و زیرساختی به بخش حاکمیتی دیده نمی شود و باز هم مردم هستند که سردرگم و نگران نمی دانند به چه مرجعی مراجعه کرده و حق خود را بستانند.

امروز تنها می توانیم فریاد بزنیم، اینجا کیش است، صدای ما را از پشت لحظه های انتظار برای بازگشت حقوق حقه مردم کیش به آن ها می شنوید باشد که مسئولی از خواب بیدار شده و فریاد مردم را بشنود.