محققان فناوری جدیدی موسوم به غشای سلول روی تراشه ساختند که امکان نظارت مستمر بر تعامل داروها و عوامل بیماری‌زا و سلول‌های انسان را فراهم می‌کند و به زودی برای آزمایش داروهای بالقوه کووید ۱۹ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به گزارش روزنامه اخبار کیش از ایرنا، گروه‌های تحقیقاتی زیادی در سراسر دنیا به دنبال ساخت واکسن کرونا و انجام آزمایش‌های بالینی هستند. در این راستا توسعه روش‌هایی برای سنجش اثربخشی واکسن حائز اهمیت است؛ به همین دلیل محققان دانشگاه کمبریج با همکاری محققان دانشگاه‌های کرنل و استنفورد، فناوری جدیدی موسوم به غشای سلول روی تراشه ساختند که امکان نظارت مستمر بر تعامل داروها و عوامل بیماری زا و سلول‌های انسان را فراهم می‌کند.

غشای سلولی سیگنال‌دهی زیستی و کنترل بسیاری از عوامل، از تسکین درد گرفته تا آلودگی توسط ویروس‌ها را کنترل کرده و به عنوان یک محافظ بین فضای داخلی سلول و محیط خارج از آن  عمل می‌کند. این غشا مانند حسگری است که تمام کارکردهای حیاتی غشای سلولی را بدون نیاز به زنده نگه داشتن سلول در اختیار می‌گذارد.
به گفته محققان این دستگاه قادر است هر نوع سلول از سلول‌های باکتری‌ها گرفته تا انسان و حتی سلول‌های گیاهی را شبیه سازی کند. این دستگاه با حفظ جهت‌گیری و عملکرد غشای سلول، روی یک تراشه ساخته شده و با موفقیت برای نظارت بر فعالیت کانال‌های یونی مورد استفاده قرار گرفته است.

این کانال‌ها در واقع یک طبقه از پروتئین‌های سلول انسان هستند که توسط بیش از ۶۰ درصد داروهای تایید شده، مورد هدف قرار می‌گیرند. مهمترین هدف توسعه این حسگر در حال حاضر امکان نظارت مستمر بر تعامل داروهای کووید- ۱۹ است.
به گزارش ایرنا، ویروس کرونا اواسط ماه دسامبر ۲۰۱۹ در ووهان واقع در مرکز چین گزارش شد. ابتدا از این بیماری به عنوان ذات‌الریه نام برده می‌شد؛ اما کمیسیون ملی بهداشت چین در ۳۰ دسامبر سال ۲۰۱۹ (۹ دی) به صورت رسمی شیوع این ویروس را در چین اعلام کرد. محققان در سراسر دنیا به دنبال ساخت واکسن این بیماری هستند.
معمولا تولید یک واکسن جدید و اخذ تائیدیه‌های آن به زمان زیادی نیاز دارد. علاوه بر این مشکلات دیگری نیز در رابطه با دسترسی عمومی به این واکسن وجود دارد که توجه به آن ضروری است. یکی از این مشکلات، ظرفیت تولید است. زیرا برای تولید انبوه یک واکسن جدید باید کارخانجات جدید با تجهیزات سفارشی ساخته شوند که مسلتزم سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این حوزه است.
چالش بعدی رساندن واکسن به دست افرادی است که واقعا به آن نیاز دارند. انجام این کار درون یک کشور امر دشواری است، اما در یک اپیدمی جهانی تمام کشورها برای دسترسی سریع‌تر به واکسن با یکدیگر رقابت می‌کنند و این امر موضوع را پیچیده‌تر می‌کند.
همچنین از آنجا که ویروس کرونا بیشترین اثر را روی شهروندان کشورهایی دارد که ضعیف‌ترین سیستم سلامت را داشته و کمترین بودجه را در این حوزه صرف می‌کنند، برقراری تعادل بین نیاز کشورها و توان خرید آن‌ها یک چالش جدی محسوب می‌شود.
سازمان جهانی بهداشت تلاش‌هایی را برای ایجاد ساختارهای مناسب و تدوین استراتژی‌های کاربردی به منظور جمع‌آوری بودجه و توزیع عادلانه واکسن‌ها به کار گرفته است. اما از آنجا که خط مشی‌های این سازمان برای هیچ دولتی الزام‌آور نیست و معمولا شیوع ویروسی مانند کرونا دولت‌ها را با موقعیت‌های اضطراری مواجه می‌کند، پرسش‌های بسیاری در این رابطه بدون پاسخ باقی مانده است.