با وجود اعتراض‌ها و محرز بودن تعرض به کوه دماوند به عنوان میراث طبیعی ملی، چهار «ایگلو» (پناهگاه) در ارتفاع بالای ۴۲۰۰ متری دماوند اضافه شد.

به گزارش روزنامه اخبار کیش از ایسنا، هفته گذشته برخی کوهنوردان و فعالان گردشگری و محیط زیست نسبت به اقدام فدراسیون کوهنوردی برای اضافه کردن ایگلوهایی با کاربری پناهگاه در ارتفاع بالای ۴۲۰۰ متری کوه دماوند معترض شدند؛ این پرسش مطرح شده بود که آیا با وجود ثبت کوه دماوند به عنوان میراث و اثر طبیعی ملی، فدراسیون کوهنوردی از مراجع ذی‌ربط از جمله وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و سازمان حفاظت محیط زیست برای اضافه کردن این سازه‌های ناسازگار، استعلام کرده و مجوزهای لازم را گرفته است؟

در این فاصله نه تنها فدراسیون کوهنوردی به این پرسش پاسخی نداده است که دیگر متولیان همچون وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و سازمان حفاظت محیط زیست نیز واکنشی نسبت به این اقدام نداشته‌اند. این درحالی است که کوه دماوند در سال ۱۳۸۷ با عنوان «میراث طبیعی» در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است و پیش از آن، در سال ۱۳۸۱ به عنوان «اثر طبیعی» در شمار مناطق چهارگانه ارزشمند محیط زیست قرار گرفته بود. بنابراین تمام کوه از ارتفاع ۲۲۰۰ متر تا قله ثبت شده است و مطابق قانون، انجام هرگونه عملیاتی که منجر به تخریب یا تغییر هویت اثر شود از ارتفاع ۲۲۰۰ متر به بالا که عرصه دماوند محسوب می‌شود، ممنوع بوده و هرگونه دخالتی در اثر،  صرفا با تایید و نظارت وزارت میراث فرهنگی ممکن بوده و تخلف از آن برابر مواد ۵۵۸ تا ۵۶۹ از کتاب پنجم قانون مجازات‌های اسلامی تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده، جرم محسوب شده و مرتکب مشمول مجازات‌های قانونی خواهد شد.

وزارت میراث فرهنگی و گردشگری سال ۱۳۹۵ پرونده دماوند را برای ثبت در فهرست جهانی در یونسکو مطرح کرد اما آسیب‌ها و تعرض‌های فراوان مانع از ثبت دماوند در فهرست جهانی یونسکو شد. ماجرای وقف بخش‌هایی از کوه دماوند و اینک تعرض‌هایی که در ارتفاع ۴۲۰۰ متری این کوه شده، نگرانی‌ها را برای ثبت جهانی این میراث طبیعی تشدید کرده است. عکس‌هایی که از جبهه جنوبی دماوند گرفته شده است، نشان می‌دهد برای برپایی چهار «ایگلو» در ارتفاع بالای ۴۲۰۰ متری، زیرسازی‌هایی انجام شده است که به گفته کنشگران، به نوعی تعرض به میراث طبیعی ملی دماوند محسوب می‌شود و کاربری موقتی بودن این سازه‌ها را زیر سوال می‌برد.